Biecz miastem zabytków

Biecz do połowy XVI w. był jednym z największych miast w Polsce. Szczególny rozkwit przeżył w XIV i XV w. dzięki posiadaniu statusu miasta królewskiego. W mieście istniało aż siedem kościołów. Miasto zostało w XIV wieku obwiedzione murami, a na środku został wytyczony prostokątny rynek z ratuszem. Niestety, od XVII w. miasto zaczęło podupadać. Spustoszenia dokonał potop szwedzki, zarazy i pożary. Ziemia biecka należy do Polski łącznie przez 878 lat.

W Bieczu można zwiedzić późnogotycki kościół Bożego Ciała oraz zespół klasztorny franciszkanów z barokowym kościołem z XVII w. W mieście znajduje się najstarszy zachowany budynek szpitalny w Polsce – szpital Św. Ducha z XIV w. ufundowany przez królową Jadwigę. Jednym z obiektów zabytkowych jest Dom Kromera, gdzie wewnątrz zachował się rozkład pomieszczeń i wystrój architektoniczny z XVI wieku, w tym rzeźbione kolumny międzyokienne z 1612 r. Na rynku znajdziemy ratusz i okazałe kamienice mieszczańskie.

Mury miejskie

Mury miejskie pochodzą z początku XIV w. Zachowały się tylko fragmenty  w okolicach kościoła parafialnego oraz koło szpitala Św. Ducha. Niedaleko kościoła znajdują się fundamenty jednego z trzech znanych w Polsce barbakanów.

Kolegiata Bożego Ciała

Gotycki kościół zbudowano w XV w. Jest to jeden z najświetniejszych zabytków gotyckiej architektury sakralnej w Polsce. Budynek jest konstrukcji halowej wzniesiony z cegły i ciosów kamiennych.

Ołtarz w kolegiacie został wykonany w 1604 roku. W centrum ołtarza znajduje się XVI-wieczny obraz Zdjęcie z krzyża, z kręgu Michała Anioła. Jest on jednym z trzech takich obrazów na świecie. Nad obrazem znajduje się scena przedstawiająca Zaśnięcie Matki Boskiej, wykonana przez syna Wita Stwosza – Stanisława Stwosza. Najwyżej znajduje się scena koronacji Matki Boskiej, a nad nią rzeźba św. Michała Archanioła. Po lewej znajduje się XVII-wieczny ołtarzyk Niepokalanego Poczęcia, nazywany często drzewem genealogicznym Najświętszej Maryi Panny. Po obu stronach prezbiterium znajdują się późnorenesansowe, bogato rzeźbione stalle. Po lewej stronie znajduje się Oratorium Świętej Jadwigi, gdzie według legend często się modliła. Po lewej stronie od Oratorium znajduje się relikwiarz z relikwiami św. Jadwigi.

Kościół i klasztor franciszkański w Bieczu

W miejscu klasztoru dawniej znajdował się zamek, który został przebudowany przez Reformatów na kościół oraz klasztor, czego dowodem są m.in. wielkie drzwi zamkowe ozdobione orłami jagiellońskimi. Po przebudowie w 1642 roku zakonnicy przenieśli się do nowej siedziby i pozostali tam do dziś.

Jednonawowy kościół pw. św. Anny pochodzi z okresu baroku. Całość dość skromna, zgodnie z regułami franciszkanów. Obraz w głównym ołtarzu przedstawia św. Annę. Obok ołtarza na ścianie wisi obraz Zdjęcie z krzyża, z kręgu El Greca. W ołtarzu głównym po obu stronach umieszczono witraże św. Franciszka i św. Antoniego, wykonane według projektu Stanisława Matejki w roku 1908. W drugiej połowie prezbiterium, za głównym ołtarzem, znajduje się pulpit muzyczny z XVIII wieku.

Szpital Świętego Ducha w Bieczu

Biecki szpital działał od 1399 r. i jest najstarszym zachowanym szpitalem w Polsce. W Polsce szpitale zaczęły powstawać w największych miastach w XIII w. Szpitale były zakładane najczęściej przez zakony. Szpital w Bieczu został ufundowany przez królową Jadwigę w miejscu starego zamku.

Kościół św. Barbary

Kościół św. Barbary został zbudowany w XV w.

Połowa ratusza

Gotycki ratusz został zbudowany w II połowie XV w. Po I rozbiorze Polski został zlikwidowany powiat biecki, więc ogromny ratusz nie był już potrzebny. W 1830 r. rozebrano cześć wschodnią budowli, przebudowując jednocześnie pozostałą część w stylu klasycystycznym i nadając jej nową fasadę od wschodu.

Dom Kromera w Bieczu

Budynek pochodzi z XVI w. Budynek należał do zamożnej rodziny Chodorów. Ponieważ niegdyś uważano, że urodził się w nim Marcin Kromer, budynek zwie się „Kromerówką”. Obecnie mieści się tu muzeum. Marcin Kromer, który pochodził z Biecza, był sekretarzem króla Zygmunta I Starego, a od 1579 r. biskupem warmińskim.

Gród starościński

Budynek grodu starościńskiego z XVI w. to dawna siedziba starosty.

Dom Barianów-Rokickich – Stara Apteka

Budynek Starej Apteki pochodzi z 1523 r. Przylega do dobrze zachowanej baszty obronnej. Marcin Rokicki w 1557 r. urządził tam aptekę.

Legenda o zbóju Beczu

Dawno temu żył rycerz zwany Beczem, który brał udział w wyprawach krzyżowych. Po powrocie z wypraw trudnił się zbójnictwem. Pewnego razu uwolnił małą sierotkę Bietkę, uprowadzoną przez handlarzy niewolników. Dbając o jej wychowanie, oddał ją na dwór książęcy. Napadani kupcy skarżyli się królowi, który w końcu kazał pojmać Becza i skazał go na karę śmierci przez ścięcie. Z rąk kata Becz został uratowany przez Bietkę, zarzuciła mu chustę na głowę, krzycząc „Mój ci on!”. Na mocy starego prawa zwyczajowego Becz stał się w ten sposób wolny. Becz w ramach skruchy wszystkie swoje dobra rodowe i łupy przeznaczył na wybudowanie miasta nad Ropą – Biecza.

Synagoga w Bieczu

Synagoga została zbudowana w połowie XIX wieku. Podczas II wojny światowej synagoga została doszczętnie zdewastowana przez Niemców. Obecnie w synagodze znajduje się Urząd Gminy.

Kuchnia regionalna

Kuchnię regionalną w Bieczu serwuje restauracja „u Becza” znajdująca się na Rynku. Można tu spróbować pieczonego świeżego pstrąga z czosnkiem niedźwiedzim, kaczki pieczonej z jabłkami, pierogów oraz placek zbója Becza.

Pożyteczne informacje

• Restauracja i kawiarnia „u Becza”, Rynek 2, Biecz