Andrzej zaproponował byśmy zwiedzili kolebką naszej państwowości – państwo Wiślan rozłożone u ujścia Nidy do Wisły. Głównymi miastami były Kraków i Wiślica. Ważną gospodarczą rolę odgrywał Korczyn i Opatowiec – osady handlowe położone na szlaku prowadzącym z Krakowa na Ruś Kijowską. Z dawnej świetności pozostało kilka cennych kościołów z XII i XIV w., wszystkie budowane były z bloków piaskowca. Łączny czas przynależności tego obszaru do Polski wynosi 931 lat.

Prom przez Wisłę w Opatowcu by Wojtula95 – Praca własna, CC BY 3.0

Nowy Korczyn – miasto królewskie

W 1258 książę Bolesław Wstydliwy lokował miasto, nazwane dla odróżnienia od sąsiedniego Korczyna (obecnie Stary Korczyn) Nowym Korczynem. Książę Bolesław ufundował w Nowym Korczynie klasztor oo. franciszkanów. W połowie XIV wieku, król Kazimierz III Wielki wzniósł zamek królewski, który stał się jedną z najważniejszych siedzib monarszych w Polsce. Dzięki centralnemu położeniu Korczyn stał się miejscem zjazdów politycznych i zgromadzeń szlacheckich. Zamek w Nowym Korczynie był ulubioną rezydencją Władysława Jagiełły. W 1566 wybudowano nowy ratusz. W 1569 król Zygmunt August potwierdził prawa miejskie Nowego Korczyna. Korczyn podupadł w XVII wieku. Ogromne zniszczenia przyniosły wojny, a szczególnie potop szwedzki oraz najazd Rakoczego. Na skutek rozbiorów Polski Nowy Korczyn znalazł się na granicy państw, co spowodowało zatamowanie stosunków handlowych. Rosjanie odebrali Korczynowi prawa miejskie. Prawa miejskie przywrócono Nowemu Korczynowi dopiero w 2019 r.

Zespół pofranciszkański

Zespół pofranciszkański pochodzi z 1257 r. Najważniejszym jego elementem jest kościół św. Stanisława. Gotycki kościół został ufundowany w 1257 w. przez Bolesława Wstydliwego, a rozbudowany w XIV w. przez Kazimierza Wielkiego. Barokowe wyposażenie świątyni pochodzi z XVII i XVIII wieku. W XVIII w. do kościoła dobudowano dzwonnicę połączoną niewielkim przejściem z fasadą zachodnią. Wewnątrz znajduje się barokowa polichromia ukończona w XVIII w. przez wybitnych malarzy Macieja Rejchana i Mikołaja Janowskiego.

Zespół pofranciszkański
Zespół pofranciszkański
Zespół pofranciszkański, kościół św. Stanisława by Rafał Krawczyński – Praca własna, CC BY-SA 3.0 pl
Kościół św. Stanisława, wnętrze by Jakub Hałun – Praca własna, CC BY-SA 3.0

Kościół św. Trójcy w Nowym Korczynie

Gotycki kościół św. Trójcy pochodzi z XVI w. Został przebudowany na styl renesansowy w 1608. Jest to budowla jednonawowa. Do prezbiterium na zewnątrz kościoła przylegają dwa arkadowe ogrójce. Świątynia posiada wyposażenie barokowe. Przed kościołem od strony Rynku znajduje się neogotycka dzwonnica z 1889.

Fasada kościoła św. Trójcy
Wnętrze kościoła św. Trójcy by Krkpr – Praca własna, CC BY-SA 4.0
Wejście
Dzwonnica
Portal by Krkpr – Praca własna, CC BY-SA 4.0
Szczyt by Krkpr – Praca własna, CC BY-SA 4.0
Arkadowe ogrójce
Arkadowe ogrójce, detale
Kościół pw. św. Trójcy przed otynkowaniem by Jakub Hałun – Praca własna, CC BY-SA 3.0

Synagoga w Nowym Korczynie

Pierwsi Żydzi pojawili się w mieście już na początku XVI wieku. Nieco później powstał kahał. W latach 1823–1867 Rosjanie ograniczyli osadnictwo żydowskie w mieście, ze względu na jego przygraniczne położenie. W 1921 w Nowym Korczynie Żydzi stanowili 67,3% ludności. W Nowym Korczynie znajdują się ruiny synagogi wzniesionej pod koniec XVIII w. w stylu klasycystycznym. Według miejscowej tradycji synagoga zbudowana została z materiałów po zniszczonym zamku. Na ścianie wschodniej dużej sali modlitewnej zachował się klasycystyczny Aron ha-kodesz.

Synagoga w Nowym Korczynie by MOs810 – Praca własna, CC BY-SA 4.0

Kościół św. Mikołaja w Starym Korczynie

Kościół św. Mikołaja pochodzi z połowy XIV w. i został przebudowany w XIX w. Obok świątyni usytuowana jest ceglana dzwonnica.

Kościół św. Mikołaja by Jakub Hałun – Praca własna, CC BY-SA 3.0
Kapliczka słupowa by Jakub Hałun – Praca własna, CC BY-SA 3.0

Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Strożyskach

Pierwsze wzmianki o Strożyskach pochodzą z XIV wieku. Wieś była własnością królewską.  Gotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP pochodzi z 1378 roku. Do nawy, od strony zachodniej przylega wieża, która w przeszłości pełniła funkcje obronne (zachowane otwory strzelnicze). Krzyżowo-żebrowe sklepienie nawy kościoła wsparte jest na jednym, centralnie ustawionym filarze.

Kościół pw. Wniebowzięcia NMP by Jakub Hałun – Praca własna, CC BY-SA 3.0
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP by Jarosław Roland Kruk /Wikipedia, licencja: CC-BY-SA-3.0

Kościół św. Jakuba Apostoła w Opatowcu

Opatowiec to najmniejsze miasto w Polsce. Opatowiec położony był na szlaku ze Śląska na Ruś Kijowską, u ujścia Dunajca do Wisły, co sprzyjało szybkiemu rozwojowi handlu. Był kiedyś miastem benedyktynów tynieckich. W 1271 r. książę Bolesław Wstydliwy nadał osadzie prawa miejskie. W 1283 r. opat tyniecki Tomasz założył tu klasztor dominikanów, którzy zbudowali w 1470 roku kościół. W połowie XVII wieku kościół został gruntownie przebudowany w stylu barokowym.

Kościół św. Jakuba by Jakub Hałun – Praca własna, CC BY-SA 4.0,
Kościół św. Jakuba by Wuhazet (Henryk Żychowski) – Praca własna, CC BY 3.0

Kuchnia regionalna

W Opatowcu zapraszamy do Starego Młyna na smaczne jedzenie domowe, barszcz, pyszne pierogi, a na deser szarlotkę z lodami i bitą śmietaną.

Pożyteczne informacje

  • W Starym Młynie, ul. Nowokorczyńska 32, Opatowiec