Szczypta historii

Żmigród został ulokowany przez śląskiego księcia Henryka III Białego w 1253 r. nad brzegami Baryczy, w miejscu, gdzie brodem przekraczano rzekę (obecny Żmigródek). Miasto zostało ufortyfikowane, zbudowano dwie bramy, które zlikwidowano dopiero w 1819 r. Od południa była to Brama Wrocławska, od północy Brama Polska. W latach 1294-1312 miasto było własnością księstwa głogowskiego, a następnie oleśnickiego. Wraz ze śmiercią ostatniego Piasta oleśnickiego, Konrada Białego, w 1492 roku miasto wraz z zamkiem przeszło na własność króla czeskiego Władysława Jagiellończyka, który to przekazał miejscowe ziemie polskiemu feudałowi z Wielkopolski, Zygmuntowi Korcbokowi (Kurzbachowi) z Witkowa (Witkowskiemu). Rodzina Kurzbachów władała miastem do 1592 r., kiedy to zostało sprzedane Adamowi Schaffgotschowi. Od połowy XVII w. aż do końca II wojny światowej właścicielami była rodzina von Hattzfeldów.

W połowie XVII wieku polsko-niemiecka granica językowa przebiegała na południe od Żmigrodu, włączając miasto do terytorium o dominacji języka polskiego. Żmigród należy do Polski przez 393 lata.

Zamek w Żmigrodzie

Zamek powstał w czasach piastowskich. W 1560 r. wzniesiono nowy zamek z wieżą, później modernizowany, który w czasie wojny trzydziestoletniej był kilkakrotnie oblegany. W 1642 r. zamek został zdobyty przez wojska szwedzkie.

Pałac Hatzfeldtów

Istotna  rozbudowa zamku miała miejsce w Połowie XVII w. z inicjatywy ówczesnego właściciela Żmigrodu, Melchiora von Hatzfeldta, feldmarszałka austriackiego.  Dokonał on przebudowy zamku na okazały barokowy pałac. Średniowieczne budynki z wyjątkiem wieży zostały zburzone. W 1813 r. w barokowym pałacu Hatzfeldów doszło do spotkania króla Prus Fryderyka Wilhelma III z cesarzem Rosji Aleksandrem I, podczas którego podpisano protokół trachenberski (czyli żmigrodzki), którego celem było ostateczne pokonanie Napoleona Bonapartego.

23 stycznia 1945 Żmigród został zdobyty przez wojska sowieckie. Miasto zostało zniszczone z wyjątkiem zamku, który został podpalony już po zakończeniu walk. Pałac nie został później odbudowany, ocalała jedynie wieża. W latach 70. XX wieku dokonano wyburzenia ogromnej części ruin pałacu (pozostała część zachowanych ruin stanowi ułamek oryginalnej wielkości pałacu). W 2007 odrestaurowano zachowanej część ruin oraz wnętrze wieży.

Kościół pw. Świętej Trójcy

Świątynia została wybudowana na przełomie XVI/XVII w. w stylu gotyckim. Wnętrze posiada wyposażenie w stylu barokowym.

Kościół św. Stanisława Kostki

Kościół św. Stanisława Kostki został wzniesiony w 1861 r. jako kościół ewangelicki. Świątynia została wybudowana w stylu neogotyckim. Jest to kościół murowany, zbudowany z cegły, składający się z jednej nawy. Po II wojnie światowej przez wiele lata kościół był zamknięty. Dopiero w 1972 roku został odbudowany i przekazany kościołowi katolickiemu.

Borzęcin

Niedaleko Żmigrodu znajduje się kopalnia gazu ziemnego należąca do PGNiG „Borzęcin”. Wydobywany gaz ziemny jest w dużym stopniu zanieczyszczony CO2. Wprowadzono tu technologię separacji gazów i powtórnego zatłaczania CO2 w sczerpane już złoże. Zatłaczany CO2 zwiększa ciśnienie w złożu i wypycha w sąsiednich otworach dodatkowe ilości gazu ziemnego. Jest to jeden z pierwszych w Europie przykład zastosowania technologii wzbogaconego wydobycia gazu (Enhanced Gas Recovery – EGR). Technologią dzięki redukcji emisji CO2 ma duże znaczenie dla przeciwdziałania zmianom klimatu.

Tor doświadczalny Instytutu Kolejnictwa

Na zachód od Żmigrodu znajduje się kolejowy tor doświadczalny o kształcie zdeformowanej elipsy, który służy testom trwałości i niezawodności pojazdów, systemów, nawierzchni i urządzeń kolejowych. Obiekt jest zarządzany przez Instytut Kolejnictwa. Tor jest jedynym tego typu obiektem w Polsce, jednym z sześciu funkcjonujących w Europie i ośmiu na świecie. Tor oddano do eksploatacji w 1996 r.

Kiszonki od Państwa Sznajderów

W Karnicach znajduje się rodzinne gospodarstwo rolne Państwa Sznajderów. Specjalnością gospodarstwa są niepasteryzowane kiszone ogórki, kapusta, buraczki oraz  soki z kiszonych warzyw. Po zakładzie oprowadziła nas gościnna pani Ludmiła. Tradycję kiszenia zapoczątkował dziadek Stefan Sznajder w latach 50-tych ubiegłego wieku. Obecnie już trzecie pokolenie sieje, sadzi, a później zbiera i kisi kapustę i ogórki. Dzięki temu, że sami je uprawiają, warzywa uzyskują wspaniały smak, zapach i wysoką jakość. W recepturze kiszenia nic się nie zmieniło od wielu lat. Jest tak prosta, jak była, bez nowoczesnych chemicznych dodatków, bez konserwantów, przyspieszaczy fermentacji, czy wybielaczy. Ogórki są kiszone latem, a kapusta jesienią- powolny proces kiszenia w specjalnych basenach jest sekretem prawdziwego pysznego smaku. Produkty firmy Sznajder otrzymały wiele prestiżowych nagród i wyróżnień.

Pożyteczne adresy

• M. Sznajder, Gospodarstwo Rolne, Karnice 17, www.sznajder.agro.pl