Antonin

Miejscowość początkowo znana była jako Szperek, ale od XIX w. została nazwana Antonin, na cześć Antoniego Radziwiłła. W Antoninie znajduje się pałac myśliwski zbudowany w latach 1822–1824 przez Karla Friedricha Schinkla dla księcia Antoniego Radziwiłła.

Pałac w Antoninie

Pałac jest drewniany, zbudowany na planie krzyża greckiego. Korpus główny ma kształt oktagonalny, do którego dobudowano cztery niższe skrzydła. Całe wnętrze korpusu głównego zajmuje wielka, trójkondygnacyjna sala o ozdobnym stropie, wsparta na filarze mieszczącym przewody kominowe z kominków, przyozdobiona trofeami myśliwskimi. W latach 1939–1944 pałac był własnością Adolfa Hitlera po podarowaniu go w 1939 roku przez ówczesnego właściciela, księcia Michała Radziwiłła.

Pałac w Antoninie
Kolumna podtrzymująca strop z kominkiem
Trofea myśliwskie

Wizyta Chopina

Dwukrotnie gościem Antoniego Radziwiłła w Antoninie był Fryderyk Chopin (w 1827 i 1829). Na elewacji pałacu znajduje się tablica upamiętniająca te wizyty, a przy wejściu na teren pałacowy umiejscowiony jest pomnik kompozytora.

Pomnik Chopina
Mini muzeum chopinowskie

Kościół Matki Boskiej Ostrobramskiej w Antoninie

Kościół w stylu neoromańskim wybudowano w 1838 r. jako kaplicę grobową Radziwiłłów. Wnętrze jest przyozdobione trzema łukami z białego marmuru, wspartymi na czterech marmurowych kolumnach bogato ornamentowanymi dekoracją w stylu bizantyjskim.

Neoromański kościół Matki Boskiej Ostrobramskiej by Tobiii – Praca własna, CC BY-SA 3.0
Trzon jednej z bizantyjskich kolumn by Tobiii – Praca własna, CC BY-SA 3.0

Ostrzeszów

Ostrzeszów uzyskał prawa miejskie ok. 1260 r. i był miastem królewskim. W XIV w. wzniesiono zamek i otoczono miasto murami. W XVI-XVIII w. Ostrzeszów był starostwem grodowym, siedzibą powiatu, a w okresie od końca XIV w. do rozbiorów Polski także miejscem zbierania się sądów ziemskich i grodzkich. W wyniku II rozbioru Polski (1793) cała ziemia wieluńska z Ostrzeszowem znalazła się w zaborze pruskim. Po kongresie wiedeńskim (1815) Ostrzeszów został włączony do Królestwa Prus. W 1905 w mieście mieszkało 4946 osób, w tym 72% Polaków, 19% Niemców i 6% Żydów. Ostrzeszów i okolice należą do Polski przez 801 lat.

Ratusz w Ostrzeszowie z 1840 r., obecnie Muzeum Regionalne by Jscierski – Praca własna, CC BY-SA 3.0

Zamek królewski w Ostrzeszowie

Zamek wybudowano na sztucznie usypanym wzniesieniu na polecenie króla Kazimierza Wielkiego w I połowie XIV w. Zamek był siedzibą starosty ostrzeszowskiego. Zburzony został w czasie najazdu szwedzkiego. W roku 1843 został rozebrany przez Niemców. Zachowała się jednak baszta zamkowa.

Wieża zamkowa, ujęcie z południa na północ, NID, CC BY-SA-NC 3.0

Klasztor pobernardyński

Kościół pobernardyński z klasztorem został wzniesiony w XVII w. Zniszczony przez Szwedów w 1656 r., klasztor odbudowano w stylu barokowym. Wewnątrz kościoła na ścianach widoczne są herby rodów, które były fundatorami klasztoru i kościoła: Psarskich, Leszczyńskich, Siewierskich, Krakowskich, Karśnickich i Wężyków, rzeźby upamiętniające Rafała i Jana Leszczyńskich oraz polichromia późnobarokowa, wykonana w 1740 przez Antoniego Ignacego Linkiego. Obecnie klasztor zajmują siostry Nazaretanki.

Klasztor s. Nazaretanek by Drzamich – Praca własna, CC BY-SA 3.0
Zespół klasztorny, kościół pw. św. Michała Archanioła, widok od. pn., fot. Teresa Palacz, NID, CC BY-SA-NC 3.0

Kościół farny Matki Boskiej Wniebowziętej

Gotycki kościół farny powstał w XIII wieku, zaraz po założeniu miasta. Wyposażenie jego wnętrza pochodzi z przełomu XVIII/XIX w. W prezbiterium są zachowane fragmenty średniowiecznych fresków z końca XIV w. Renesansowa dekoracja powstała w 1545 roku. Składają się na nią scena Modlitwy w Ogrójcu w ozdobnym obramieniu malarskim na ścianie tęczowej, Droga Krzyżowa na lewej ścianie nawy w podobnym obramieniu i gorzej zachowana na prawej ścianie św. Anna Samoczwart, nad którą umieszczono herby Jagiellonów pośrodku, z lewej Bony Sforzy, a z prawej Poraj.

Kościół farny z XIV w. by Drzamich – Praca własna, CC BY-SA 3.0
Ostrzeszów, kościół pw. Wniebowzięcia NMP, widok od pd., fot. Teresa Palacz, NID, CC BY-SA-NC 3.0

Kuchnia regionalna

Koniecznie trzeba zjeść posiłek lub deser w antonińskim pałacu. Kuchnia  Pałacu Myśliwskiego Książąt Radziwiłłów do dziś kultywuje wyśmienitą tradycję staropolską. Warto spróbować sarninę w sosie litewskim, schab z dzika, kacze udko, grillowanego łososia lub filet z sandacza.

Pożyteczne informacje

  • Pałac Myśliwski Książąt Radziwiłłów, Antonin, ul. Pałacowa 1