Kowal
Dzieje Kowala sięgają XII w. Istniał tu warowny gród. 30 kwietnia 1310 r. na zamku w Kowalu urodził się Kazimierz Wielki. Podczas dwukrotnych najazdów Krzyżaków w 1327 i 1331 r. gród i okolice zostały splądrowane, a później zburzony zamek oraz spalona część miasta. Rezultatem tych poczynań było ustanowienie w Kowalu krzyżackiej komturii. W wyniku postanowień pokoju kaliskiego w 1343 r. Kowal powrócił do Polski. Z inicjatywy Kazimierza Wielkiego wzmocniono zamek i nadano w 1339 r. prawa miejskie.
W wyniku II rozbioru Polski, Kowal znalazł się pod panowaniem pruskim. Po 1815 miasto dostało się pod zabór rosyjski i zostało pozbawione praw miejskich. Rozebrano zamek i kilka kościołów. Kowal należy do Polski przez 920 lat.
Kościół św. Urszuli w Kowalu
Późnorenesansowy kościół został zbudowany w latach 1604–1608 z fundacji biskupa Piotra Tylickiego. Kwadratowa wieża, obniżona na skutek uderzenia pioruna jest obecnie zwieńczona hełmem z 1827 roku.
Kowal jest promowany przez mieszkającego w Krzewencie aktora Jana Nowickiego.
Pojezierze Gostynińsko-Włocławskie
Podczas Zlodowacenia północnopolskiego, około 22-20 tys. lat temu, lądolód dotarł na Kujawy, aż do okolic Płocka. Jego pozostałością jest szeroka Pradolina Wisły (Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka), która utworzyła się na jego przedpolach. Pradolinę wypłukały wody Wisły i Bugu spływające na zachód (dzisiejszymi korytami Noteci, Warty i Haweli – droga na północ była blokowana przez lądolód). Po ustąpieniu lądolodu powstało dzisiejsze koryto Wisły i kilka równoległych ciągów jezior tworzących Pojezierze Gostynińsko Włocławskie. W piaszczystym i bezleśnym korycie pradoliny, silne wiatry ukształtowały przepiękne wydmy, które obecnie pokrywają bory sosnowe.
Jezioro Rakutowskie
Jezioro Rakutowskie to największe na Pojezierzu Gostynińsko-Włocławskim jezioro, bardzo płytkie – średnia głębokość jeziora wynosi 1,1 m. Jezioro intensywnie zarasta. Powierzchnia zwierciadła wody wynosi 300 ha. Jezioro jest miejscem bytowania wielu rzadkich gatunków ptaków. W Krzewencie znajduje się wieża widokowa z której można obserwować jezioro.
Zbiornik Włocławski
Jezioro Włocławskie to sztuczne jezioro na środkowej Wiśle o długości 58 km i średniej szerokości 1,2 km, powstałe w 1970 r. ze spiętrzenia wód na zaporze wodnej we Włocławku. Zbiornik Włocławski jest największym pod względem powierzchni sztucznym zbiornikiem w Polsce.
Pałac Więsławice
W Więsławicach znajduje się pałac z końca XIX w.
Dwór w Baruchowie
W Baruchowie znajduje się zespół dworski z końca XIX w. Obecnie mieści się tam urząd gminy.
Nowy Duninów
Zespół pałacowo-parkowy w Nowym Duninowie stanowił w latach 1829-1945 własność rodziny baronów Ike-Duninowskich. W skład zespołu wchodzi neorenesansowy pałac z 1876 roku, pałacyk myśliwski z XIX wieku oraz zameczek neogotycki z 1846 roku. W pałacu do roku 1994 mieściła się szkoła podstawowa, a obecnie budynek został doprowadzony do ruiny. Zabytki otacza zabytkowy park z wieloma pomnikowymi drzewami.
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Nowym Duninowie
Neogotycki kościół pochodzi z początku XX w. Wzniesienie obiektu współfinansował baron Albert Ike-Duninowski. Ołtarz główny z obrazem Najświętszej Maryi Panny (1911) pochodzi z początku XX wieku. Sam obraz stanowi naśladownictwo stylu Rafaela. Efektowną polichromię wykonali Kazimierz Drapiewski i Henryk Dzierżanowski.
Czarne
Majątek w Czarnem należał do rodziny Kretkowskich, a pod koniec XIX wieku trafił do rodziny Mirosławskich, którzy wybudowali drewniany dwór.
Kłóbka
We Kłóbce znajduje się zabytkowy kościół parafialny z lat 1880-1881 oraz zespół dworski z 1850 roku wraz z parkiem krajobrazowym. Najbardziej znanym obiektem w Kłóbce jest skansen (Kujawsko-Dobrzyński Park Etnograficzny).
Kujawsko-Dobrzyński Park Etnograficzny w Kłóbce
Skansen w Kłóbce został założony w roku 1993. Obejmuje obszar 13 ha, na którym zgromadzono wiele obiektów architektury ludowej zebranej w dwóch sektorach: Ziemi Kujawskiej i Ziemi Dobrzyńskiej.
Zaplanuj wycieczkę